niedziela, 12 grudnia 2021

Istotne zmiany w nadzorze pedagogicznym w roku szkolnym 2021/2022

Istotne zmiany w nadzorze pedagogicznym

wprowadzone rozporządzeniem Ministra Edukacji i Nauki z dnia 1 września 2021 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadzoru pedagogicznego (Poz. 1618)

1. Usunięcie pojęcia ewaluacja.

2. Usuniecie pojęcia monitorowanie.

3. Zmiana definicji pojęcie kontrola:

Kontrola – należy przez to rozumieć działania organu sprawującego nadzór pedagogiczny lub dyrektora szkoły lub placówki prowadzone w szkole lub placówce w celu oceny:

a) stanu przestrzegania przepisów prawa dotyczących działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej oraz innej działalności statutowej szkoły lub placówki,

b) przebiegu procesów kształcenia i wychowania w szkole lub placówce, (N O W O Ś Ć)

c) efektów działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej oraz innej działalności statutowej szkoły lub placówki. (N O W O Ś Ć)” (§ 2 pkt 9)

4. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny może występować do dyrektora szkoły lub placówki o przekazanie informacji i danych dotyczących działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej oraz innej działalności statutowej szkoły lub placówki. (§ 4a)

5. Kontrola przewidziana w planie nadzoru pedagogicznego celu oceny przebiegu procesów kształcenia i wychowania w szkole lub placówce oraz efektów działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej oraz innej działalności statutowej szkoły lub placówki – nie powinna trwać dłużej niż 5 dni w ciągu kolejnych dwóch tygodni. (§ 14 ust. 5)

6. Protokół kontroli zawiera opis ustalonego stanu faktycznego, w tym ujawnionych nieprawidłowości, wnioski wynikające z przeprowadzonych czynności kontroli, a także zalecenia wraz z terminem ich realizacji. (§ 16 ust. 1 pkt 5)

7. Protokół kontroli … przekazuje, … w terminie 14 dni roboczych od dnia zakończenia czynności kontroli w szkole lub placówce – w przypadku kontroli, o której mowa w § 14 ust. 5 pkt 2. (czyli przebieg procesów… lub efekty działalności § 16 ust. 2 pkt 2)

8. Dyrektor szkoły kontroluje: przebieg procesów kształcenia i wychowania w szkole lub placówce oraz efekty działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej oraz innej działalności statutowej szkoły lub placówki. (§ 22 ust. 1 pkt 2b)

Plany nadzoru pedagogicznego opracowane na rok szkolny 2021/2022 na podstawie dotychczasowych przepisów należy dostosować do przepisów rozporządzenia zmienianego w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia (4 października 2021).

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 25 sierpnia 2017 r. w sprawie nadzoru pedagogicznego (poz. 1551)

Co pozostaje bez zmian.

1. Nadzór pedagogiczny jest realizowany przez wykonywanie zadań i czynności w trybie działań planowych lub doraźnych.

a) działania planowe są prowadzone przez kuratorów oświaty zgodnie z podstawowymi kierunkami realizacji polityki oświatowej państwa w zakresie nadzoru pedagogicznego,

b) działania doraźne są prowadzone przez organy sprawujące nadzór pedagogiczny, w przypadku gdy wystąpi potrzeba podjęcia działań nieprzewidzianych w planie nadzoru pedagogicznego. (§ 3 ust. 1)

2. Nadzór pedagogiczny jest sprawowany z uwzględnieniem:

a) współdziałania organów sprawujących nadzór pedagogiczny z organami prowadzącymi szkoły lub placówki, dyrektorami szkół i placówek oraz nauczycielami;

b) tworzenia warunków sprzyjających rozwojowi szkół i placówek;

c) pozyskiwania informacji zapewniających obiektywną i pełną ocenę działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej oraz innej działalności statutowej szkoły lub placówki. (§ 4)

3. Kontrola podejmowana przez kuratora oświaty, przewidziana w planie nadzoru pedagogicznego jest przeprowadzana z wykorzystaniem arkuszy kontroli zatwierdzonych przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. (§ 13)

4. Kontrola jest przeprowadzana przez osobę lub zespół wyznaczonych przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny.

Organ sprawujący nadzór pedagogiczny zawiadamia, w terminie co najmniej 7 dni przed planowanym rozpoczęciem kontroli, dyrektora szkoły oraz organ prowadzący szkołę o zamiarze przeprowadzenia kontroli przewidzianej w planie nadzoru pedagogicznego o jej terminie i tematyce.

Kontrolę przeprowadza się na podstawie imiennego upoważnienia zawierającego:

a) datę wydania i numer upoważnienia

b) podstawę prawną przeprowadzenia kontroli

c) imię i nazwisko osoby upoważnionej do przeprowadzenia kontroli

d) nazwę i siedzibę szkoły lub placówki

e) tematykę kontroli

f) terminy rozpoczęcia i zakończenia czynności kontroli

g) pieczęć i podpis organu sprawującego nadzór pedagogiczny

Kontrola przewidziana w planie nadzoru pedagogicznego prowadzona w celu oceny stanu przestrzegania przepisów prawa dotyczących działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej oraz innej działalności statutowej szkoły– nie powinna trwać dłużej niż 2 dni (§ 14)

5. Osoba upoważniona do przeprowadzenia kontroli, zwana dalej „kontrolującym”:

1) rzetelnie i obiektywnie ustala stan faktyczny,

2) zbiera niezbędne dowody stanowiące podstawę ustaleń kontroli,

3) zapewnia dyrektorowi szkoły lub placówki czynny udział w kontroli,

4) dokumentuje czynności kontroli. (§ 15)

6. Kontrolujący sporządza protokół kontroli, który zawiera:

1) nazwę szkoły, jej siedzibę oraz imię i nazwisko dyrektora szkoły,

2) nazwę i siedzibę organu sprawującego nadzór pedagogiczny, imię i nazwisko kontrolującego oraz datę wydania i numer upoważnienia do przeprowadzenia kontroli,

3) terminy rozpoczęcia i zakończenia kontroli ze wskazaniem dni, w których odbywały się czynności kontroli w szkole,

4) tematykę kontroli,

5) opis ustalonego stanu faktycznego, w tym ujawnionych nieprawidłowości, wnioski wynikające z przeprowadzonych czynności kontroli, a także zalecenia wraz z terminem ich realizacji,

6) pouczenie o prawie zgłoszenia przez dyrektora szkoły zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole kontroli;

7) parafy kontrolującego i dyrektora szkoły na każdej stronie protokołu;

8) podpisy kontrolującego i dyrektora szkoły oraz miejsce i datę podpisania protokołu.

Protokół kontroli sporządza się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach. Jeden egzemplarz kontrolujący przekazuje, za poświadczeniem odbioru, dyrektorowi szkoły w terminie 7 dni roboczych od dnia zakończenia czynności kontroli w szkole– w przypadku kontroli, o której mowa w § 14 ust. 5 pkt 1; 2 (§ 16)

7. Dyrektor szkoły może odmówić podpisania protokołu kontroli, składając w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania wyjaśnienia dotyczące przyczyn odmowy.

Odmowa podpisania protokołu kontroli przez dyrektora szkoły nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez kontrolującego. (§ 17)

8. Dyrektor szkoły w terminie 7 dni roboczych od dnia otrzymania protokołu kontroli, może zgłosić do organu sprawującego nadzór pedagogiczny pisemne, umotywowane zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole kontroli.

W przypadku zgłoszenia zastrzeżeń organ sprawujący nadzór pedagogiczny może zarządzić przeprowadzenie dodatkowych czynności kontrolnych.

W przypadku stwierdzenia zasadności zgłoszonych zastrzeżeń organ sprawujący nadzór pedagogiczny dokonuje zmian w protokole kontroli i przekazuje go dyrektorowi szkoły.

W przypadku nieuwzględnienia całości lub części zgłoszonych zastrzeżeń organ sprawujący nadzór pedagogiczny sporządza pisemne stanowisko wobec zastrzeżeń i przekazuje je dyrektorowi szkoły w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania zastrzeżeń. (§ 18)

9. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny wspomaga szkoły w szczególności przez:

1) przygotowywanie i podawanie do publicznej wiadomości na stronie internetowej organu analiz wyników sprawowanego nadzoru pedagogicznego, w tym wniosków z kontroli,

2) organizowanie konferencji i narad dla dyrektorów szkół i placówek,

3) przekazywanie informacji o istotnych zagadnieniach dotyczących systemu oświaty i zmianach w przepisach prawa dotyczących funkcjonowania szkół. (§ 19)

10. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny opracowuje na każdy rok szkolny plan nadzoru pedagogicznego.

Plan nadzoru pedagogicznego zawiera liczbę i tematykę kontroli planowanych w poszczególnych typach szkół i rodzajach placówek. (§ 20. 1)

11. Dyrektor szkoły we współpracy z innymi nauczycielami zajmującymi stanowiska kierownicze, w ramach sprawowanego nadzoru pedagogicznego.

Kontroluje:

a) przestrzeganie przez nauczycieli przepisów prawa dotyczących działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej oraz innej działalności statutowej szkoły,

b) przebieg procesów kształcenia i wychowania w szkole oraz efekty działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej oraz innej działalności statutowej szkoły.

Wspomaga nauczycieli w realizacji ich zadań, w szczególności przez:

a) diagnozę pracy szkoły,

b) planowanie działań rozwojowych, w tym motywowanie nauczycieli do doskonalenia zawodowego,

c) prowadzenie działań rozwojowych, w tym organizowanie szkoleń i narad.

W celu realizacji w/w zadań dyrektor szkoły we współpracy z nauczycielami w szczególności:

1) analizuje dokumentację przebiegu nauczania,

2) obserwuje prowadzone przez nauczycieli zajęcia dydaktyczne, wychowawcze i opiekuńcze oraz inne zajęcia i czynności wynikające z działalności statutowej szkoły. (§ 22)

12. Dyrektor szkoły opracowuje na każdy rok szkolny plan nadzoru pedagogicznego, który przedstawia na zebraniu rady pedagogicznej w terminie do dnia 15 września roku szkolnego, którego dotyczy plan.

Plan nadzoru pedagogicznego jest opracowywany z uwzględnieniem:

1) wniosków z nadzoru pedagogicznego sprawowanego w szkole w poprzednim roku szkolnym

2) podstawowych kierunków realizacji polityki oświatowej państwa,

Plan nadzoru pedagogicznego zawiera w szczególności:

1) tematykę i terminy przeprowadzania kontroli

2) zakres wspomagania nauczycieli w realizacji ich zadań

3) plan obserwacji,

W przypadku dokonania zmian w planie nadzoru dyrektor szkoły niezwłocznie informuje radę pedagogiczną o wprowadzonych zmianach. (§ 23)

13. Dyrektor szkoły w terminie do dnia 31 sierpnia, przedstawia na zebraniu rady pedagogicznej, wyniki i wnioski ze sprawowanego nadzoru pedagogicznego. (§ 24)

wtorek, 2 listopada 2021

Dostęp do informacji publicznej

Przedstawiam państwu najważniejsze przepisy dotyczące dostępu do informacji publicznej. Wielu z Państwa spotkało się z wnioskiem o dostęp do informacji publicznej. W poniższej publikacji można się zapoznać z najważniejszymi zasadami udzielani, bądź odmowy udzielenia informacji publicznej.

USTAWA z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej

(Dz. U. z 2019 r. poz. 1429.)

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1. 1. Każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie.

Zgodnie z art. 61 ust. 1 Konstytucji:

Obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa.

Teza: definicja informacji publicznej

Pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.). W ich świetle informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ustawy. Ponieważ sformułowania te nie są zbyt jasne, należy przy ich wykładni kierować się art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym prawo do informacji jest publicznym prawem obywatela, realizowanym na zasadach skonkretyzowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Uwzględniając wszystkie te aspekty, można zatem powiedzieć, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa.

Wyrok WSA z dnia 16 listopada 2007 r., sygn. akt. II SAB/Wa 68/07

Przykłady informacji publicznych:

1. Faktury opłacone ze środków publicznych

2. Listy obecności z zebrania wiejskiego

3. Umowy cywilno-prawne zawierane przez organy władzy publicznej z osobami fizycznymi

4. Treść zawiadomienia o zgromadzeniu publicznym.

5. Ewidencja wniosków o informację złożonych do instytucji publicznej

https://www.maszglos.pl/strefa-wiedzy/narzedziownik/jak-uzyskac-informacje-publiczna/

2. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi, pod warunkiem że nie ograniczają obowiązków przekazywania informacji publicznej do centralnego repozytorium informacji publicznej, o którym mowa w art. 9b ust. 1, zwanym dalej „centralnym repozytorium”.

3. Przepisów ustawy w zakresie przekazywania informacji publicznej do centralnego repozytorium oraz jej udostępniania w tym repozytorium nie stosuje się do:

1) centralnej bazy danych ksiąg wieczystych, o której mowa w art. 363 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2018 r. poz. 1916 i 2354 oraz z 2019 r. poz. 730);

2) Krajowego Rejestru Karnego, o którym mowa w art. 1 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1158);

3) Krajowego Rejestru Sądowego, o którym mowa w art. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 986 i 1544 oraz z 2019 r. poz. 55, 60 i 534) oraz elektronicznego katalogu dokumentów spółek, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 tej ustawy;

4) rejestru zastawów, o którym mowa w art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. z 2018 r. poz. 2017);

5) Rejestru Należności Publicznoprawnych, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1314, z późn. zm.).

Art. 2. 1. Każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej, zwane dalej „prawem do informacji publicznej”.

2. Od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego.

Art. 3. 1. Prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do:

1) uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego;

Teza: Czym jest informacja prosta

Przyjęto m.in., że informacją prostą jest informacja, którą podmiot zobowiązany może udostępnić w takiej formie w jakiej ją posiada (z zachowaniem ograniczeń wynikających z art. 5 ustawy), przy czym jej wyodrębnienie ze zbiorów informacji (rejestrów, zbiorów dokumentów, akt postępowań), nie jest związane z koniecznością poniesienia pewnych kosztów osobowych lub finansowych trudnych do pogodzenia z bieżącymi działaniami zobowiązanego do udzielenia informacji podmiotu.

Wyrok NSA z dnia 9 sierpnia 2011 r., I OSK 792/11

Teza: rodzaje informacji przetworzonej

Przy informacji przetworzonej mamy do czynienia z dwoma sytuacjami.

1. Pierwsza, gdy informacja przetworzona jest jakościowo nową informacją, nie istniejącą dotychczas w przyjętej ostatecznie treści i postaci, chociaż jej źródłem są materiały znajdujące się w posiadaniu zobowiązanego.

Udzielenie takiej informacji wymaga podjęcia przez podmiot zobowiązany do jej udostępnienia określonego działania intelektualnego w odniesieniu się do posiadanych przez niego materiałów. Przetworzeniem jest zebranie lub zsumowanie, na podstawie określonych kryteriów pojedynczych informacji.

Przetworzenie wiąże się z koniecznością odpowiedniego zestawienia tych informacji, ich zredagowania, co wiąże się z koniecznością ich analizy (wyrok WSA w Krakowie z dnia 28 września 2005 r., II SA/Wr Kr 984/05, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2005 r., IV SAB/Wr 47/05).

2. Drugi rodzaj informacji przetworzonej – to żądanie udzielenia informacji prostych – ale rozmiar i zakres żądanej informacji przesądza o tym, że w istocie mamy do czynienia z informacją przetworzoną (wyrok WSA W Gliwicach z dnia 22 stycznia 2004 r. II SA/Ka 2633/03).

Przykładem na rozumienie informacji przetworzonej – w drugim ujęciu – jest decyzja Prezesa NSA z dnia 21 lipca 2005 r. V inf/S 0412/7/05, którą odmówiono wydania wokand z okresu jednego miesiąca z uwagi na ich znaczną ilość i konieczność dokonania ich anonimizacji. Ilości żądanych dokumentów i ich przygotowanie powoduje, że żądana informacja ma charakter informacji przetworzonej.

Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2018 r. IV SA/Wr 797/17

Teza: definicja informacji przetworzonej

Zbiór szeregu informacji prostych, nawet gdy ich zebranie powoduje konieczność wykonania pewnych działań przez angażujących pracowników i środki zobowiązanego, nie powoduje, że informacje proste przekształcają się w informację przetworzoną. Nadal są one informacją prostą, tylko występującą w pewnym zestawieniu. Drugi pogląd reprezentowany w większości orzecznictwa i doktryny, wskazuje, że w pewnych przypadkach suma informacji prostych posiadanych przez adresata wniosku może przekształcić się w informację przetworzoną, jeżeli uwzględnienie wniosku wymaga ich zgromadzenia poprzez przegląd materiałów źródłowych w których są zawarte, a ilość informacji prostych konieczna dla sporządzenia wykazu wskazanego we wniosku jest znaczna i angażuje po stronie wnioskodawcy środki i zasoby konieczne dla jego prawidłowego funkcjonowania (wyrok NSA z dnia 6 października 2011 r., sygn. akt I OSK 1199/11; podobnie wyrok NSA z dnia 17 maja 2012 r., sygn. akt I OSK 416/12). Ten pogląd zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego orzekającego w niniejszej sprawie, należy uznać za prawidłowy. Stworzenie informacji przetworzonej wiąże się z czynnościami wykraczającymi poza zwykłą działalność zobowiązanego. Nie przekształca się już istniejącej informacji prostej, ale przy zaangażowaniu dodatkowych, często znacznych środków tworzy faktycznie nową jakościowo i ilościowo informację.

Wyrok NSA z dnia 10 listopada 2016 r. I OSK 1261/15

Uzyskanie informacji przetworzonej jest możliwe, jeżeli jest to szczególnie uzasadnione ze względu na interes publiczny. W praktyce pojęcie „szczególnego interesu publicznego” odnosi się do kręgu takich osób, jak: dziennikarze, radni, posłowie. Przygotowanie takich danych dla tych kręgów zawodowych służyć będzie (zapewne) wykorzystaniu ich na rzecz społeczeństwa. - Osoba prywatna żądająca w urzędzie przygotowania czasochłonnych analiz, raczej takich informacji nie otrzyma - mówi sędzia Małgorzata Jaśkowska.

M. Jendra, Dostęp do informacji w świetle orzecznictwa sądowego, https://samorzad.infor.pl/temat_dnia/386310,2,Dostep-do-informacji-w-swietle-orzecznictwa-sadowego.html

Teza: dostęp do informacji publicznej nie może służyć załatwianiu prywatnych spraw

(…)odnosi się informacji, które mają posłużyć do załatwiania indywidualnych spraw osoby składającej wniosek o udostępnienie informacji publicznej, nie zaś do istotnej kontroli społeczeństwa nad organami władzy publicznej(…)

Konstatacja, że wnioskodawca nie domagał się informacji publicznej w przytoczonym wyżej rozumieniu, a jedynie informacji we własnej indywidualnej sprawie(…)

Wyrok NSA z dnia 20 września 2018 r. I OSK 1359/18 - Wyrok NSA

Teza: definicja szczególnego interesu publicznego

W literaturze przedmiotu wskazuje się, że celem prawa do informacji jest zapewnienie jawności życia publicznego, przejrzystości działań organów państwa i innych instytucji wykonujących zadania publiczne, a w konsekwencji zapewnienie możliwości wpływania obywateli na postępowanie władz publicznych w zakresie, w jakim pozwala na to system demokratycznego państwa prawnego. Z punktu widzenia funkcjonalnej wykładni prawa oznacza to, że prawo do informacji publicznej, a w szczególności procesowe instrumenty jej pozyskiwania „mają służyć uniwersalnemu dobru powszechnemu związanemu z funkcjonowaniem struktur państwowych i publicznych” (J. Drachal, Prawo do informacji publicznej w świetle wykładni funkcjonalnej, [w:] Sądownictwo administracyjne gwarantem wolności i praw obywatelskich 1980-2005, Warszawa 2005, s. 147-149)….

Przesłankę „szczególnej istotności dla interesu publicznego”, określoną w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej należy uznać za wypełnioną w takiej sytuacji, w której pozyskanie określonej informacji i jej upublicznienie leży w interesie nie tylko wnioskodawcy, ale także innych obywateli.

wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2011 roku I OSK 1505/11

Teza: definicja szczególnego interesu publicznego

Za sprawę szczególnie istotną dla interesu publicznego należy zatem uznać taką, która – ze względu na rodzaj, czas, miejsce, sposób, okoliczności rozstrzygania i późniejszej realizacji – w istotnym zakresie wpływa lub może wpływać na wykonywanie przez podmioty władzy publicznej (w tym także inne osoby i jednostki organizacyjne w zakresie, w jakim współuczestniczą w procesie wykonywania władzy publicznej gospodarują majątkiem Skarbu Państwa) ich uprawnień i obowiązków.

Wyrok NSA I OSK 57/09 z dnia 16 czerwca 2009 roku

Teza: obowiązek ustalenia szczególnego interesu publicznego

Art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. nie może być interpretowany w ten sposób, że dla uzyskania informacji publicznej przetworzonej wyłącznie na wnioskodawcy spoczywa obowiązek wykazania, że żądana informacja ma istotne znaczenie z punktu widzenia interesu publicznego i powinien to już uczynić we wniosku. Z powołanych przepisów wynika, że to na adresacie wniosku spoczywa obowiązek ustalenia i oceny oraz wykazania, że udzielenie żądanej informacji przetworzonej nie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Wyrok NSA z dnia 30 marca 2011 r I OSK 3/11

2) wglądu do dokumentów urzędowych;

Teza: czym jest wgląd do dokumentów

Kluczowa w tym zakresie pozostaje wskazana przez organ uchwała o sygnaturze I OPS 7/13. NSA w tej uchwale nie zakwalifikował jako wniosku o udostępnienie informacji publicznej żądania udostępnienia przez prokuratora akt sprawy jako zbioru materiałów zakończonego postępowania przygotowawczego. NSA natomiast wyjaśnił, że u.d.i.p. reguluje "prawo do informacji o sprawie publicznej" a więc: po pierwsze, informacji o czymś a nie udostępnienia zbioru dokumentów; po drugie, obejmuje udostępnienie określonego rodzaju informacji a nie akt czy znajdujących się w nich dokumentów (NSA sprecyzował, że dokumenty w aktach sprawy sądowej, w tym dokumenty urzędowe w rozumieniu art. 6 ust. 2 u.d.i.p., mogą być nośnikami informacji publicznej)(…)

Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 9 maja 2019 r. II SAB/Bk 26/19

3) dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów.

2. Prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do niezwłocznego uzyskania informacji publicznej zawierającej aktualną wiedzę o sprawach publicznych.

Art. 4. 1. Obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności:

1) organy władzy publicznej;

2) organy samorządów gospodarczych i zawodowych;

3) podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa;

4) podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego;

5) podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

(…) w myśl art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p., obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są m.in. podmioty reprezentujące jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym. Ponadto zgodnie z art. 39 ust. 5a ustawy z dnia 7 września 1991 roku o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r., Nr 256, poz. 2572 z póżn. zm.), dyrektor szkoły wykonuje zadania związane z zapewnieniem bezpieczeństwa uczniom i nauczycielom w czasie zajęć organizowanych przez szkołę. Nie bez znaczenia pozostaje również, że zgodnie z ustawą o systemie oświaty, na szkole spoczywają zadania dydaktyczno - wychowawcze, za których realizację odpowiedzialny jest dyrektor szkoły. Z powyższego jednoznacznie zatem wynika, że dyrektor szkoły, jako organ reprezentujący jednostkę organizacyjną, która wykonuje zadania publiczne m.in. w powyższym zakresie, jest w świetle art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p., podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej.

(…) ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, ma charakter szczególny i nakłada obowiązek wydania decyzji administracyjnej, w sytuacjach w niej określonych, na każdy podmiot, który w myśl jej postanowień jest obowiązany do udostępniania informacji publicznej. Tak więc również i na dyrektorze szkoły, który jak wynika z powyżej przedstawionych rozważań, jest takim podmiotem, ciąży obowiązek wydania decyzji jeśli odmawia on udostępnienia informacji publicznej - art. 16 ust. 1 u.d.i.p. w zw. z art. 17 ust. 1 u.d.i.p., który stanowi, że do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędacych organami władzy publicznej, o odmowie udostępniania informacji oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio.

Wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 kwietnia 2010 r. II SAB/Kr 33/10

2. Obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są organizacje związkowe i pracodawców, reprezentatywne w rozumieniu ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2232), oraz partie polityczne.

3. Obowiązane do udostępniania informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, będące w posiadaniu takich informacji.

Art. 5. 1. Prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych.

2. Prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa.

Dla porządku należy przypomnieć, że wniosek zawierał żądanie udzielenia informacji w postaci uchwały Samorządu Uczniowskiego (...) Liceum Ogólnokształcącego z (...) kwietnia 2018 r. wraz z uzasadnieniem; decyzji Dyrektora Liceum Ogólnokształcącego z (...) maja 2018 r. w sprawie skreślenia z listy uczniów wraz z uzasadnieniem; decyzji (...) Kuratora Oświaty z dnia (...) lipca 2018 r. nr (...) uchylającej decyzję Dyrektora (...) Liceum Ogólnokształcącego im. (...) w (...) z (...) maja 2018 r. wraz z uzasadnieniem.

Dostęp do informacji publicznej wymaga i kryteria jego ograniczenia wymagają ważenia kolidujących ze sobą wartości tj. z jednej prawa do informacji publicznej, a z drugiej prawo do ochrony prywatności czy tajemnicy przedsiębiorcy, interes Państwa, interes publiczny, bezpieczeństwo, które także mogą być kwalifikowane w kategoriach wartości konstytucyjnych. Konieczne jest zatem wyważanie wartości leżących u podstaw prawa dostępu do informacji publicznej, a opierających się zasadniczo na jawności porządku publicznego (jawności działania instytucji publicznych, działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa) i wartości leżących u podstaw "prywatności osoby fizycznej" czy "tajemnicy przedsiębiorcy" w celu ustalenia zakresu ograniczenia prawa dostępu do informacji publicznej ze względu na ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa (zob. wyrok NSA z dnia 25 września 2018 r., I OSK 971/18, CBOSA).

Stosownie do art. 4 pkt 1 i 2) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. "danymi osobowymi" są wszelkie informacje o zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej ("osobie, której dane dotyczą"); możliwa do zidentyfikowania osoba fizyczna to osoba, którą można bezpośrednio lub pośrednio zidentyfikować, w szczególności na podstawie identyfikatora takiego jak imię i nazwisko, numer identyfikacyjny, dane o lokalizacji, identyfikator internetowy lub jeden bądź kilka szczególnych czynników określających fizyczną, fizjologiczną, genetyczną, psychiczną, ekonomiczną, kulturową lub społeczną tożsamość osoby fizycznej. "Przetwarzanie" oznacza operację lub zestaw operacji wykonywanych na danych osobowych lub zestawach danych osobowych w sposób zautomatyzowany lub niezautomatyzowany, taką jak zbieranie, utrwalanie, organizowanie, porządkowanie, przechowywanie, adaptowanie lub modyfikowanie, pobieranie, przeglądanie, wykorzystywanie, ujawnianie poprzez przesłanie, rozpowszechnianie lub innego rodzaju udostępnianie, dopasowywanie lub łączenie, ograniczanie, usuwanie lub niszczenie.

W razie kolizji między zasadą jawności informacji publicznych a ochroną prywatności i danych osobowych osób fizycznych, dopuszczalny będzie jedynie taki sposób udostępniania informacji publicznej, który nie naruszy wskazanych dóbr chronionych (np. anonimizacja danych wrażliwych). W przypadku, gdy pomimo dokonania takiego zabiegu, możliwa będzie identyfikacja osoby, której dane dotyczą, należy odmówić udostępnienia informacji publicznej.

Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 września 2019 r. IV SA/Po 834/19

W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego podkreśla się również, że w ramach zderzenia się dwu wartości - konstytucyjnego prawa do informacji i prawa do prywatności - nie można bezwzględnie przyznać priorytetu temu pierwszemu, gdyż wykluczona jest nadmierna ingerencją w sferę życia prywatnego.

W kontrolowanej sprawie wnioskodawca (obecnie skarżący) domagał się takiego charakteru informacji publicznej, która bezspornie w demokratycznym państwie prawnym służy zapewnieniu, aby władza publiczna, we wszystkich postaciach i aspektach, spełniała warunek przejrzystości. Jednocześnie jednak nie budzi wątpliwości Sądu, że zawarte w ramach tej informacji imię i nazwisko kontrahenta organu podmiotu publicznego mieścić się może zarówno w zakresie informacji publicznej, jak też należy do chronionej w art. 47 Konstytucji RP sfery życia prywatnego.

Sąd podziela w całości stanowisko orzecznictwa, co do tego, że w zakresie użytego w art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej zwrotu "osoba mająca związek z pełnieniem funkcji publicznych" nie może mieścić się każdy i jakikolwiek związek z pełnieniem funkcji publicznych, gdyż w istocie wówczas każdy nawet najdrobniejszy kontakt obywatela z podmiotem prowadzącym działalność publiczną prowadziłby do ograniczenia prawa do prywatności tego podmiotu przez pryzmat regulacji art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Związek z pełnieniem funkcji publicznych, to związek wyrażający się w realnym i skonkretyzowanym, a nie jedynie hipotetycznym wpływie na procesy decyzyjne dotyczące sytuacji prawnych innych podmiotów. Tak też poprzez sam fakt zawarcia umowy o dzieło lub zlecenia osoba fizyczna nie staje się ani "osoba pełniącą funkcje publiczne" ani też "osobą mającą związek z pełnieniem funkcji publicznych". Pozbawienie ochrony prywatności osób (w zakresie udostępniania danych osobowych) nie jest więc możliwe jedynie na podstawie ustalenia faktu zawarcia umowy cywilnej z podmiotem publicznym (por. wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2014 r. sygn. akt I OSK 2499/13 publ. CBOSA).

Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 stycznia 2018 r. IV SA/Gl 1044/17

(…)trafnie przyjmuje się, że na tajemnicę przedsiębiorcy składają się łącznie dwa elementy: formalny i materialny (tak np. NSA w wyrokach z dnia 5 kwietnia 2013 r. sygn. akt I OSK 193/12 i z dnia 5 lipca 2013 r. sygn. akt I OSK 511/13). Ogólnie ujmując, element formalny odnosi się do woli przedsiębiorcy utajnienia informacji i jego działań w celu zachowania określonych informacji w poufności, natomiast element materialny związany jest zwartością gospodarczą informacji i z negatywnymi konsekwencjami jej ujawnienia w konkurencyjnym obrocie gospodarczym.

Słusznie zatem zauważył Sąd pierwszej instancji, że dla adresata normy prawnej z treści art. 5 ust. 2 u.d.i.p. wynika obowiązek a nie możliwość, zastosowania ograniczenia, jeżeli zostaną spełnione warunki określone w tym przepisie(…)

Wyrok NSA z dnia 16 listopada 20167 r, I OSK 3056/15

2a. Prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o przymusowej restrukturyzacji.

3. Nie można, z zastrzeżeniem ust. 1, 2 i 2a, ograniczać dostępu do informacji o sprawach rozstrzyganych w postępowaniu przed organami państwa, w szczególności w postępowaniu administracyjnym, karnym lub cywilnym, ze względu na ochronę interesu strony, jeżeli postępowanie dotyczy władz publicznych lub innych podmiotów wykonujących zadania publiczne albo osób pełniących funkcje publiczne – w zakresie tych zadań lub funkcji.

„Nie mogę ujawnić zarobków pracowników, bo prawo na to nie pozwala. W tej chwili, jak to zrobię, to wejdzie mi RODO” – tak mówił kilka tygodni temu Prezes Narodowego Banku Polskiego w głośnej sprawie zarobków pracowników banku. Niestety, mijał się z prawdą: RODO pozwala organom administracji ujawniać dokumenty zawierające dane osobowe „zgodnie z prawem państwa członkowskiego”. W Polsce takim „prawem” jest ustawa o dostępie do informacji publicznej i dlatego urzędy mają obowiązek udostępniać informację publiczną. Oznacza to, że zastosowanie znajdzie jedna z przewidzianych w RODO podstaw prawnych przetwarzania danych: jest ono niezbędne do wykonania obowiązku prawnego ciążącego na administratorze. Takie rozumienie relacji RODO i zasad dostępu do informacji publicznej potwierdził w precedensowym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (sygn. II SAB/Gd 62/18).

W. Klicki, RODO a informacja publiczna – brak jawności, „bo RODO”? https://panoptykon.org/jawnosc-a-rodo

Nie może też odnieść skutku stanowisko Spółki, że udostępnienie żądanej informacji jest niedopuszczalne ze względu na przepisy rozporządzenia w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w sprawie przepływu takich danych, tzw. RODO. Niewątpliwe jest bowiem, że przepisy tego rozporządzenia nie wyłączają stosowania przepisów u.d.i.p. te zaś realizują obowiązek ochrony danych osobowych poprzez ograniczenie wskazane w art. 5 ust. 2, które jednakże w niniejszej sprawie z przyczyn podanych wyżej nie ma zastosowania. Brak jest zatem podstaw do twierdzenia, że udostępnienie żądanej informacji godzić będzie w ochronę danych osobowych, czy to na gruncie u.d.i.p., czy RODO.

Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 sierpnia 2018 r. II SAB/Gd 62/18

4. Ograniczenia dostępu do informacji w sprawach, o których mowa w ust. 3, nie naruszają prawa do informacji o organizacji i pracy organów prowadzących postępowania, w szczególności o czasie, trybie i miejscu oraz kolejności rozpatrywania spraw.

Rozdział 2

Dostęp do informacji publicznej

Art. 6. 1. Udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o:

1) polityce wewnętrznej i zagranicznej, w tym o:

a) zamierzeniach działań władzy ustawodawczej oraz wykonawczej,

b) projektowaniu aktów normatywnych,

c) programach w zakresie realizacji zadań publicznych, sposobie ich realizacji, wykonywaniu i skutkach realizacji tych zadań;

2) podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1, w tym o:

a) statusie prawnym lub formie prawnej,

b) organizacji,

c) przedmiocie działalności i kompetencjach,

d) organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach,

e) strukturze własnościowej podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3–5,

f) majątku, którym dysponują;

3) zasadach funkcjonowania podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1, w tym o:

a) trybie działania władz publicznych i ich jednostek organizacyjnych,

b) trybie działania państwowych osób prawnych i osób prawnych samorządu terytorialnego w zakresie wykonywania zadań publicznych i ich działalności w ramach gospodarki budżetowej i pozabudżetowej,

c) sposobach stanowienia aktów publicznoprawnych,

d) sposobach przyjmowania i załatwiania spraw,

e) stanie przyjmowanych spraw, kolejności ich załatwiania lub rozstrzygania,

f) prowadzonych rejestrach, ewidencjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawartych,

g) naborze kandydatów do zatrudnienia na wolne stanowiska, w zakresie określonym w przepisach odrębnych;

4) danych publicznych, w tym:

a) treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności:

– treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć,

– dokumentacja przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających,

– treść orzeczeń sądów powszechnych, Sądu Najwyższego, sądów administracyjnych, sądów wojskowych, Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Stanu,

b) stanowiska w sprawach publicznych zajęte przez organy władzy publicznej i przez funkcjonariuszy publicznych w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego,

c) treść innych wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej,

d) informacja o stanie państwa, samorządów i ich jednostek organizacyjnych;

5) majątku publicznym, w tym o:

a) majątku Skarbu Państwa i państwowych osób prawnych,

b) innych prawach majątkowych przysługujących państwu i jego długach,

c) majątku jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządów zawodowych i gospodarczych oraz majątku osób prawnych samorządu terytorialnego, a także kas chorych,

d) majątku podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5, pochodzącym z zadysponowania majątkiem, o którym mowa w lit. a–c, oraz pożytkach z tego majątku i jego obciążeniach,

e) dochodach i stratach spółek handlowych, w których podmioty, o których mowa w lit. a–c, mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych, oraz dysponowaniu tymi dochodami i sposobie pokrywania strat,

f) długu publicznym,

g) pomocy publicznej,

h) ciężarach publicznych.

2. Dokumentem urzędowym w rozumieniu ustawy jest treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji, skierowana do innego podmiotu lub złożona do akt sprawy.

Art. 7. 1. Udostępnianie informacji publicznych następuje w drodze:

1) ogłaszania informacji publicznych, w tym dokumentów urzędowych, w Biuletynie Informacji Publicznej, o którym mowa w art. 8;

2) udostępniania, o którym mowa w art. 10 i 11;

3) wstępu na posiedzenia organów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3, i udostępniania materiałów, w tym audiowizualnych i teleinformatycznych, dokumentujących te posiedzenia;

4) udostępniania w centralnym repozytorium.

2. Dostęp do informacji publicznej jest bezpłatny, z zastrzeżeniem art. 15.

Przechodząc do podniesionych w skardze kasacyjnej kwestii w pierwszej kolejności należy podkreślić, że w art. 7 ust. 2 u.d.i.p. ustawodawca ustanowił jako zasadę bezpłatny dostęp do informacji publicznej. Przewidziany w art. 15 powołanej ustawy wyjątek od tej zasady dotyczy poniesienia przez podmiot zobowiązany dodatkowych kosztów i znajduje zastosowanie w dwóch przypadkach. Pierwszy z nich obejmuje koszty związane ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia informacji, innym niż jedna z form określonych w art. 12 ust 2 pkt 2 u.d.i.p., zaś drugi wiąże się z koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku. Taka sytuacja miała miejsce w rozpoznawanej sprawie. Stąd też NSA podziela stanowisko Sądu I instancji, że realizacja wniosku skarżącego uzasadniała żądanie zwrotu kosztów poniesionych na przygotowanie informacji ze względu na konieczność kserowania większej liczby dokumentów, wymagających ponadto dodatkowego opracowania. Kwestią wymagającą rozważenia jest natomiast wysokość opłaty naliczonej z tego tytułu przez organ.

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że PINB dla m.st. Warszawy określił koszty związane z udostępnieniem żądanej informacji publicznej na kwotę 6.472,36 zł, o czym zawiadomił wnioskodawcę pismem z dnia [...] marca 2016 r. (karta nr 4 akt administracyjnych). Z kolei liczba kart udostępnionych kopii dokumentów została ustalona przez Sąd I instancji na podstawie oświadczenia skarżącego złożonego na rozprawie. NSA zauważa zatem, że akta administracyjne nie zawierają żadnej informacji, ile kart kopii zostało faktycznie przesłanych wnioskodawcy. W szczególności nie wynika to z kosztorysu opatrzonego datą [...] marca 2016 r. (karta nr 3 akt administracyjnych). W pismach procesowych organu wnoszonych w toku postępowania sądowoadministracyjnego również nie odniesiono się do tej kwestii. Ponadto organ nie podał, ile decyzji i postanowień zostało wydanych w okresie objętym wnioskiem. Stąd też nie jest jasne, z czego wynika wskazywana przez PINB konieczność zaangażowania aż 17 osób do kopiowania i anonimizacji wnioskowanych dokumentów. Na marginesie należy tu zauważyć, że zgodnie ze stanowiskiem reprezentowanym w doktrynie, dopuszczalne jest jedynie pobieranie opłat odpowiadających dodatkowym kosztom, które zmuszony jest ponieść podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej. Nie należy utożsamiać tego pojęcia z kosztami dodatkowej aktywności organu bądź jego pracowników np. koniecznością wykonania dodatkowej pracy, ale poniesieniem rzeczywistych kosztów np. kopiowania dokumentów (por. S. Szuster, Komentarz do art. 15 ustawy o dostępie do informacji publicznej, LEX 2003).

W ocenie Sądu odwoławczego powyższe okoliczności uzasadniają stwierdzenie, że PINB dla m.st. Warszawy nie zakwestionował skutecznie stanowiska Sądu I instancji w odniesieniu do zawyżonej kwoty opłaty. Wprawdzie strona skarżąca kasacyjnie trafnie zauważyła, że art. 15 u.d.i.p. nie nakłada na organ obowiązku przedstawienia wnioskodawcy kalkulacji kosztów związanych z udostępnieniem żądanej informacji, nie zmienia to jednak faktu, że z dołączonego do akt administracyjnych kosztorysu nie wynika, że wszystkie wymienione tam koszty były rzeczywiście niezbędne dla celu przygotowania zanonimizowanych kopii, w szczególności w odniesieniu do czasu poświęconego na wykonanie tego zadania przez pracowników organu oraz samej liczby osób zajmujących się realizacją wniosku.

Wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2018 r. I OSK 1363/17

Należy przy tym zauważyć, że wprawdzie żaden przepis nie sprzeciwia się uprawnieniu odzyskania kosztu pracy związanej z udostępnieniem informacji publicznej, jednakże żądający opłaty winien wykazać, że koszt udostępnienia informacji przekracza normalny koszt funkcjonowania bazy technicznej i zasobów ludzkich (pracowniczych) organu.

Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 31 marca 2016 r. II SA/Sz 1351/15

Należy pamiętać, że przepis art. 15 ust. 1 ustawy jest wyjątkiem od zasady bezpłatności informacji publicznej, a zatem nie tylko należy wykładać go ściśle, ale i w zakresie jego stosowania należy te koszty dodatkowe dokumentować (wykazywać w celu ich udowodnienia) w sposób niezwykle staranny. Wykluczone jest przy tym posługiwanie się jakimikolwiek ogólnikami, niepopartymi konkretnymi i udokumentowanymi wyliczeniami. Wykładnia tego przepisu (w kontekście ogólnej reguły bezpłatności udzielania informacji publicznej – art. 7 ustawy) prowadzi do wniosku, że żądana opłata winna odpowiadać kosztom rzeczywistym, realnym, adekwatnym do poniesionych.

Wyrok WSA w Opolu z dnia 27 października 2015 r. II SA/Op 428/15

Zarówno w doktrynie, jak też w orzecznictwie przyjmuje się, że statuty czy uchwały organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego nie mogą w sposób generalny (odgórny) wprowadzać "cennika" za udostępnianie informacji publicznych, gdyż ewentualne opłaty muszą mieć charakter zindywidualizowany i zależeć od konkretnie poniesionych kosztów

M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002, s. 65

Art. 8. 1. Tworzy się urzędowy publikator teleinformatyczny – Biuletyn Informacji Publicznej – w celu powszechnego udostępniania informacji publicznej, w postaci ujednoliconego systemu stron w sieci teleinformatycznej, zwany dalej „Biuletynem Informacji Publicznej”.

2. Informacje publiczne są udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej przez podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2.

3. Podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2, obowiązane są do udostępniania w Biuletynie Informacji Publicznej informacji publicznych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1–3, pkt 4 lit. a tiret drugie, lit. c i d i pkt 5. Podmioty, o których mowa w zdaniu pierwszym, mogą udostępniać w Biuletynie Informacji Publicznej również inne informacje publiczne.

4. Podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2, są obowiązane do udostępniania w Biuletynie Informacji Publicznej informacji dotyczących sposobu dostępu do informacji publicznych będących w ich posiadaniu i nieudostępnionych w Biuletynie Informacji Publicznej.

5. W przypadku wyłączenia jawności informacji publicznej, w Biuletynie Informacji Publicznej podaje się zakres wyłączenia, podstawę prawną wyłączenia jawności oraz wskazuje się organ lub osobę, które dokonały wyłączenia, a w przypadku, o którym mowa w art. 5 ust. 2, podmiot, w interesie którego dokonano wyłączenia jawności.

6. Podmioty udostępniające informacje publiczne w Biuletynie Informacji Publicznej są obowiązane do:

1) oznaczenia informacji danymi określającymi podmiot udostępniający informację;

2) podania w informacji danych określających tożsamość osoby, która wytworzyła informację lub odpowiada za treść informacji

3) dołączenia do informacji danych określających tożsamość osoby, która wprowadziła informację do Biuletynu Informacji Publicznej;

4) oznaczenia czasu wytworzenia informacji i czasu jej udostępnienia;

5) zabezpieczenia możliwości identyfikacji czasu rzeczywistego udostępnienia informacji.

Art. 9. 1. Minister właściwy do spraw informatyzacji tworzy stronę główną Biuletynu Informacji Publicznej:

(…)

Podstawową formą udostępniania informacji jest zamieszczenie jej w BIP. Tryb wnioskowy ma bowiem zastosowanie wyłącznie do tych wiadomości, które nie zostały ujęte w BIP. Co więcej, zastosowanie trzeciej formy, czyli wyłożenie w miejscu ogólnie dostępnym, nie zwalnia mieszkańców z prawa do żądania takiej informacji na wniosek! Tylko zamieszczenie jej w BIP powoduje, że urząd nie musi jej dodatkowo udostępniać. - Co ciekawe, jeżeli jakiś podmiot wystąpi z wnioskiem o udzielnie informacji publicznej, to urząd zamiast odpowiadać, może ją umieścić w BIP. Wystarczy wtedy, że powiadomi wnioskodawcę, że taka informacja już się tam znajduje - wyjaśnia sędzia Małgorzata Jaśkowska.

M. Jendra, Dostęp do informacji w świetle orzecznictwa sądowego, https://samorzad.infor.pl/temat_dnia/386310,2,Dostep-do-informacji-w-swietle-orzecznictwa-sadowego.html

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 maja 2002 r. w sprawie Biuletynu Informacji Publicznej. (Dz. U. Nr 67, poz. 619)

Rozdział 2

Struktura strony głównej Biuletynu Informacji Publicznej

§ 7. Stronę główną Biuletynu redaguje się w sposób umożliwiający modyfikacje menu podmiotowego i przedmiotowego, a także uwzględniając technologiczny rozwój systemu teleinformatycznego, w którym działa Biuletyn.

§ 8. 1. Strona główna Biuletynu zawiera:

1) logo (znak graficzny) Biuletynu,

2) imię i nazwisko, adres, numer telefonu, numer faksu i adres e-mail osób redagujących stronę główną Biuletynu,

3) instrukcję korzystania z Biuletynu,

4) menu podmiotowe wraz z adresami URL,

5) menu przedmiotowe,

6) informację o liczbie odwiedzin podmiotowych stron Biuletynu i poszczególnych grup tematycznych w menu przedmiotowym,

7) rejestr zmian treści strony głównej Biuletynu, ze wskazaniem daty, od której zmiany te obowiązują,

8) moduł wyszukujący.

2. Strona główna Biuletynu nie może zawierać reklam i innych treści o charakterze komercyjnym.

Rozdział 3

Standardy struktury podmiotowych stron Biuletynu Informacji Publicznej

§ 9. 1. Podmiotowe strony Biuletynu są tworzone w formie odrębnych stron www.

2. W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w art. 4 ust. 1 i 2 ustawy, posiada własny internetowy serwis informacyjny, podmiotową stronę Biuletynu utworzoną przez ten podmiot wydziela się z tego serwisu, poprzez umieszczenie na stronie głównej serwisu przycisku ekranowego Biuletynu z logo Biuletynu, umożliwiającego bezpośredni dostęp do podmiotowej strony Biuletynu.

§ 10. Podmiotowe strony Biuletynu umieszcza się na serwerze podmiotu, o którym mowa w art. 4 ust. 1 i 2 ustawy, albo na innym serwerze obsługującym taki podmiot.

§ 11. Na podmiotowych stronach Biuletynu umieszcza się przyciski ekranowe umożliwiające dostęp do strony głównej Biuletynu oraz do strony głównej istniejącego internetowego serwisu informacyjnego podmiotu, o którym mowa w art. 4 ust. 1 i 2 ustawy.

§ 12. 1. Podmiotowa strona Biuletynu zawiera:

1) logo (znak graficzny) Biuletynu,

2) imię i nazwisko, adres, numer telefonu, numer faksu i adres e-mail osób redagujących podmiotową stronę Biuletynu,

3) instrukcję korzystania z podmiotowej strony Biuletynu,

4) menu przedmiotowe,

5) informację o liczbie odwiedzin podmiotowej strony Biuletynu,

6) rejestr zmian treści informacji publicznych zawartych na podmiotowych stronach Biuletynu, ze wskazaniem daty, od której zmiany te obowiązują,

7) informację dotyczącą sposobu dostępu do informacji publicznych będących w posiadaniu podmiotu tworzącego podmiotową stronę Biuletynu, a nieudostępnionych w Biuletynie,

8) moduł wyszukujący.

2. Podmiotowa strona Biuletynu nie może zawierać reklam i innych treści o charakterze komercyjnym.

Co powinien zawierać Biuletyn Informacji Publicznej

Podmiot zobowiązany do prowadzenia BIP musi publikować informacje, które będą służyć wszystkim odwiedzającym, a zatem - między innymi informacje dotyczące:

· swojego statusu prawnego lub formy prawnej (podstawy prawne działania przedszkola: akt założycielski, statut, podstawowe przepisy prawa; organ prowadzący; sposób finansowania; organ nadzoru pedagogicznego),

· organizacji podmiotu (struktura organizacyjna: liczba miejsc w placówce, liczba oddziałów, godziny pracy itp.),

· przedmiotu działania i kompetencji (podstawowe cele i zadania, obszary działania),

· organów i osób sprawujących w nich funkcje i ich kompetencje (osoby funkcyjne, strategiczne stanowiska - kompetencje poszczególnych organów),

· struktury własnościowej podmiotu (jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, nieruchomość i mienie własnością gminy, gospodarka finansowa na zasadach jednostki budżetowej),

· majątku, którym dysponują (informacje o budynku: rok budowy, kubatura, wartość, wartość pozostałego wyposażenia inwestycyjnego / przedmiotów nietrwałych, informacje o gruntach: nr działki i obręb, powierzchnia),

· programów w zakresie realizacji zadań publicznych, sposobie ich realizacji, wykonywaniu i skutkach realizacji tych zadań (np. programy na rzecz osób niepełnosprawnych, przeciwdziałania przemocy i ochrony ofiar przemocy w rodzinie),

· zasad funkcjonowania, w tym o zakresie wykonywania zadań publicznych, sposobach przyjmowania i załatwiania spraw (dni i godziny przyjęć interesantów, osoby przyjmujące interesantów, adres do kierowania spraw drogą korespondencyjną/e-mailową, stanu przyjmowanych spraw, kolejności ich załatwiania lub rozstrzygania, prowadzonych rejestrów, ewidencji i archiwum oraz o sposobach i zasadach udostępniania informacji publicznej),

· danych publicznych: przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpień, stanowisk, wniosków i opinii podmiotów ją przeprowadzających (dotyczy np. kontroli finansowej, nadzoru pedagogicznego, PIP, sanepid oraz wniosków / opinii organów kontrolujących, wystąpień dyrektora w związku z kontrolami, np. złożenie zastrzeżeń),

· unikatów i aktualności (przetargi, nabór na wolne stanowiska, itp.).

W. Pakulniewicz, BIP placówki oświatowej - co powinien zawierać? https://www.portaloswiatowy.pl/analizy-i-interpretacje/bip-placowki-oswiatowej-co-powinien-zawierac-4498.html

Art. 10. 1. Informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub centralnym repozytorium, jest udostępniana na wniosek.

2. Informacja publiczna, która może być niezwłocznie udostępniona, jest udostępniana w formie ustnej lub pisemnej bez pisemnego wniosku.

Art. 11. Informacja publiczna może być udostępniana:

1) w drodze wyłożenia lub wywieszenia w miejscach ogólnie dostępnych;

2) przez zainstalowane w miejscach, o których mowa w pkt 1, urządzenia umożliwiające zapoznanie się z tą informacją.

Art. 12. 1. Informacje publiczne udostępniane w sposób, o którym mowa w art. 10 i 11, są oznaczane danymi określającymi podmiot udostępniający informację, danymi określającymi tożsamość osoby, która wytworzyła informację lub odpowiada za treść informacji, danymi określającymi tożsamość osoby, która udostępniła informację, oraz datą udostępnienia.

2. Podmiot udostępniający informację publiczną jest obowiązany zapewnić możliwość:

1) kopiowania informacji publicznej albo jej wydruk lub

2) przesłania informacji publicznej albo przeniesienia jej na odpowiedni, powszechnie stosowany nośnik informacji.

Art. 13. 1. Udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2.

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznanej sprawy Sąd uznał, że (...) pozostaje w bezczynności, gdyż nie załatwiła wniosku skarżącego z dnia 15 czerwca 2017 r. o udostępnienie wskazanych informacji publicznych w jednej z przewidzianych przez ustawę form, tj. albo poprzez jej udzielenie, albo poprzez odmowę jej udzielenia w formie decyzji administracyjnej. Nie sposób podzielić argumentacji Spółki jakoby pismo (e-mail) z dnia 7 lipca 2017 r. skierowane do wnioskodawcy o treści, że informacja nie może zostać udzielona, stanowiło de facto decyzję odmowną Spółki w przedmiocie udzielenia informacji publicznej żądanej we wniosku z dnia 15 czerwca 2017 r. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 u.d.i.p. odmowa udostępnienia informacji publicznej następuje w drodze decyzji. W tym zakresie stosuje się przepisy k.p.a.

Wyrok WSA w Krakowie z dnia 22 września 2017 r. II SAB/Kr 177/17

Bezczynność organu (podmiotu zobowiązanego) na podstawie u.d.i.p. polega na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno - technicznej, czyli do udostępnienia informacji publicznej (art. 14 u.d.i.p.), takiej czynności nie podejmuje, nie wydaje także decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej bądź o umorzeniu postępowania (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.), ani na piśmie nie udziela odpowiedzi, że żądanej informacji publicznej nie posiada. Celem skargi na bezczynność jest z kolei zobowiązanie organu (podmiotu zobowiązanego) do wydania aktu lub dokonania wynikającej z przepisów prawa czynności w sprawie wszczętej żądaniem strony.

Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 sierpnia 2018 r. II SAB/Gd 62/18

2. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku.

Art. 14. 1. Udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku.

2. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się.

Trzecim sposobem zakończenia postępowania o udostępnienie informacji publicznej jest wydanie decyzji o umorzeniu postępowania. W myśl art. 14 ust. 2 u.d.i.p., jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się. W doktrynie wskazuje się, iż jest to jedyny przypadek, gdy adresat wniosku o udostępnienie informacji może zakończyć postępowanie na drodze wydania decyzji o umorzeniu postępowania. Tym samym nawet wtedy, gdy np. dochodzi do cofnięcia przez wnioskodawcę wniosku o udostępnienie informacji publicznej, adresat wniosku nie może wydać postanowienia o umorzeniu postępowania. Według K. Kędzierskiej „jedynym dostępnym organowi – adresatowi wniosku sposobem postępowania w przedstawionej sytuacji jest odłożenie sprawy ad acta, przy jednoczesnym uznaniu daty wpływu wiadomości o wycofaniu wniosku za datę zakończenia postępowania z danym wnioskiem o informację publiczną”. W naszym przekonaniu należy zgodzić się z przedmiotowym poglądem, albowiem postępowanie w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej stanowi postępowanie odrębne od postępowania administracyjnego ogólnego, do którego tylko w wąskim zakresie, wskazanym w art. 16 ust. 2 u.d.i.p, stosuje się przepisy k.p.a., a ustawa o dostępie do informacji publicznej przewiduje w art. 16 ust. 1, iż umorzenie postępowania w tym przedmiocie następuje wyłącznie w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 u.d.i.p.

M. Hotel, T. Marek, Sposoby zakończenia postępowania o udostępnienie informacji publicznej. http://www.e.palestra.pl/artykuly/sposoby-zakonczenia-postepowania-o-udostepnienie-informacji-publicznej,230.html

Wzór decyzji o umorzeniu postępowania o udzielenie informacji publicznej

Warszawa, dnia ……………

………………………………………………………………

(nazwa i adres organu wydającego decyzje)

Znak Sprawy …………………………

DECYZJA

Na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256. z późn. zm.) oraz art. 16 ust 1 w związku z art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198) po rozpatrzeniu wniosku

po rozpatrzeniu wniosku: Pana/Pani ……………………………………………………… zam.: ……………………………… o udostępnienie informacji publicznej w przedmiocie .……………………………………………………………………orzeka się, co następuje:

umarza się postępowanie o udostępnienie informacji publicznej

UZASADNIENIE

…………………………………………………………………………………………………

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji stronie służy odwołanie do ………………………………………… w ………………… za pośrednictwem tutejszej szkoły w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.

Art. 15. 1. Jeżeli w wyniku udostępnienia informacji publicznej na wniosek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, podmiot obowiązany do udostępnienia ma ponieść dodatkowe koszty związane ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia lub koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku, podmiot ten może pobrać od wnioskodawcy opłatę w wysokości odpowiadającej tym kosztom.

2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, powiadomi wnioskodawcę o wysokości opłaty. Udostępnienie informacji zgodnie z wnioskiem następuje po upływie 14 dni od dnia powiadomienia wnioskodawcy, chyba że wnioskodawca dokona w tym terminie zmiany wniosku w zakresie sposobu lub formy udostępnienia informacji albo wycofa wniosek.

Postanowieniem z [...] kwietnia 2012 r. Wójt Gminy Ustka ustalił dla M. W. koszty związane z wydaniem kserokopii dokumentów związanych z usunięciem drzew wzdłuż rowu melioracyjnego nr 48 w Grabinie, w kwocie 0,42 zł (czterdzieści dwa grosze). Organ wyliczył, że koszt wykonania kopii jednej strony wynosi 7 groszy (0,07 zł). Postanowienie to zostało doręczone skarżącej w dniu 25 kwietnia 2012 r.

Jak wskazał WSA w Gdańsku, przepisy ustawy regulują zasady i tryb udostępniania informacji oraz przypadki ponoszenia kosztów za udostępnienie informacji, ale wyłącznie w sprawach indywidualnych. W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że z przepisów ustawy nie wynika podstawa do ustalenia zasad udzielania informacji ani też taryfy opłat za udostępnienie informacji publicznej w drodze zarządzenia burmistrza. W konsekwencji zaś nie jest możliwe ustalanie takich kosztów na podstawie stawek ryczałtowych. Wysokość opłaty pobieranej za dodatkowe koszty związane ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia lub koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku, musi każdorazowo odpowiadać rzeczywistym poniesionym przez organ kosztom udostępnienia informacji.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji, wprawdzie w zaskarżonym akcie Wójt odwołał się do własnego zarządzenia wydanego w sprawie ustalenia kosztów związanych z udostępnianiem informacji publicznej, jednakże wyjaśnił także szczegółowo sposób ustalenia kosztów w przedmiotowej sprawie, co spełnia wymogi indywidualnego i konkretnego obliczenia tych kosztów. W postanowieniu Wójt wyjaśnił bowiem, że koszty wynikają z przygotowania formy papierowej. Nadto należało dokonać wyłączenia danych osobowych stosownie do wymogów ustawy o ochronie danych osobowych. Skutkiem tego wykonano sześć kopii po 0,07 zł, co łącznie wyniosło 0,42 zł. W aktach znajduje się kalkulacja kosztów użytkowania ksero, z której wynika, że koszt jednej kopii wynosi 0,07 zł. Zdaniem Sądu pierwszej instancji, ustalając koszty w niniejszej sprawie, organ nie przekroczył granic uznania, wyjaśnił dlaczego uznał, że należy opłatę tę wymierzyć, a także wykazał, że w wyniku udostępnienia informacji publicznej, w sposób zgodny z wnioskiem, poniesione zostały dodatkowe koszty.

Nie jest także zasadny zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 15 ust. 1 u.d.i.p. przez błędne zastosowanie, tj. przyjęcie, że Wójt Gminy Ustka ustalając aktem z dnia 5 kwietnia 2012 r. koszty udostępnienia informacji publicznej ustalił je indywidualnie oraz w wysokości odpowiadającej kosztom udostępnienia tej informacji, pomimo faktu, iż do ustalenia kosztów zastosował cennik zawarty w wydanym przez siebie zarządzeniu.

Wyrok NSA z dnia 12 maja 2016 r. I OSK 1992/14

Wzór wyliczenia dodatkowych kosztów związanych ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia lub koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku

1. Data wpływu wniosku o informację publiczną

……………………………………………………………………………………

2. Sposób udostępnienia informacji wskazany we wniosku

……………………………………………………………………………………

3. Forma przekształcenia informacji wskazana we wniosku

……………………………………………………………………………………

4. Forma przekazania informacji wskazana we wniosku

……………………………………………………………………………………

5. Wyliczenie opłaty (szczegółowe i indywidualne dla każdej sprawy)

……………………………………………………………………………………

6. Numer konta, na który należy dokonać opłaty

……………………………………………………………………………………

7. Podpis dyrektora

……………………………………………………………………………………

Art. 16. 1. Odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji.

Brak posiadania przez organ informacji publicznej, której domaga się wnioskodawca.

Analiza uregulowań ustawy o dostępie do informacji publicznej prowadzi natomiast do konkluzji, iż w razie skierowania wniosku o udostępnienie informacji publicznej, podmiot, do którego wniosek taki został skierowany może zachować się w jeden z poniższych sposobów:

1. udzielić informacji publicznej, gdy jest jej dysponentem oraz nie zachodzą okoliczności wyłączające możliwość jej udzielenia; wówczas winien dokonać tego w formie czynności materialno-technicznej;

2. odmówić udostępnienia informacji (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.) lub umorzyć postępowanie (art. 14 ust. 2 ustawy), czego winien dokonać w formie decyzji administracyjnej;

3. odmówić udostępnienia informacji publicznej przetworzonej w związku z niespełnieniem przez stronę warunku wskazanego w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.

4. powiadomić pisemnie wnioskodawcę, że nie posiada żądanej informacji publicznej, albo powiadomić, że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej, albo że do udostępnienia żądanej informacji publicznej mają zastosowanie przepisy szczególne, określone w innych aktach prawnych.

Wyrok WSA w Łodzi z dnia 10 stycznia 2019 r. II SAB/Łd 166/18

Wzór decyzji o odmowie udostępniania informacji publicznej

Warszawa, dnia ……………

………………………………………………………………

(nazwa i adres organu wydającego decyzje)

Znak Sprawy …………………………

DECYZJA

Na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256. z późn. zm.) oraz art. 16 ust 1, w związku z art. 5 ust 1/art. 5 ust 2 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej ( Dz. U. Nr 112, poz. 1198) i w związku z art. ………………..

odmawia się udostępnienia informacji publicznej

UZASADNIENIE

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

POUCZENIE

1. Od niniejszej decyzji stronie służy odwołanie do ………………………………………… w ………………… za pośrednictwem tutejszej szkoły w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.

2. Od niniejszej decyzji stronie służy prawo wniesienia powództwa o udostępnienie informacji publicznej do Sądu Rejonowego …………………

………………………………

(podpis dyrektora)

Otrzymują:

1. ....................................................................

2. a /a

Teza: jawność wynagrodzenia nauczycieli.

Nie ulega również wątpliwości, że informacja o wynagrodzeniu nauczycieli szkoły podstawowej stanowi przejaw gospodarowania środkami publicznymi, w konsekwencji należy uznać ją za informację o majątku publicznym, która zgodnie z art. 1 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. c u.d.i.p. jest informacją publiczną. Informacja o przysługiwaniu tak wydatkowanych środków publicznych stanowi tylko inny aspekt tego samego zjawiska ekonomicznego. Nie można odmiennie traktować obu stron tej samej czynności finansowej: wydatkowania środków publicznych na wynagrodzenie i przysługiwania wynagrodzenia osobie je pobierającej (por. wyrok NSA z 5 stycznia 2016 r., I OSK 3087/14, LEX nr 2032802).

Istota sporu w kontrolowanej sprawie sprowadzała się do tego, czy istniały podstawy do ograniczenia udostępnienia tej informacji z powołaniem się na art. 5 ust. 2 u.d.i.p, który stanowi, że:

- prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy (zdanie pierwsze),

- ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa (zdanie drugie).

Zasadniczo sąd zgadza się ze stanowiskiem organów, że nauczyciele szkoły nie są funkcjonariuszami publicznymi i w tym zakresie argumentacja organów jest prawidłowa. Zauważyć jednak należy, że organy nie dokonały analizy, czy w rozpatrywanej sprawie nie należy przyjąć, że nauczyciele szkoły są osobami pełniącymi funkcje publiczne i w tym kontekście nie przysługuje im ochrona prywatności. Zdaniem sądu, istota sprawy wymaga rozważenia, czy nauczyciele szkoły są osobami pełniącymi funkcję publiczną, a już sam brak takiej analizy w skarżonych rozstrzygnięciach skutkować winien wyeliminowaniem ich z obrotu prawnego.

Nauka prawa opowiada się za szerokim rozumieniem pojęcia "osoby pełniącej funkcję publiczną", podkreślając, że katalog z art. 115 § 13 k.k. ma charakter jedynie podstawowy i niewyczerpujący. Zauważa się ponadto, że za osobę pełniącą funkcję publiczną należy uznać każdego, kto pełni funkcję w organach władzy publicznej lub też w strukturach osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, jeżeli tylko funkcja ta ma związek z dysponowaniem majątkiem państwowym lub samorządowym albo zarządzaniem sprawami związanymi z wykonywaniem swych zadań przez władze publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują lub gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Nie ma przy tym znaczenia, na jakiej podstawie prawnej osoba wykonuje funkcję publiczną (por. I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Warszawa 2012, s. 87; M. Bidziński, (w:) M. Bidziński, M. Chmaj, P. Szustakiewicz, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Warszawa 2010, s. 73-74). Co więcej, nawet osoby fizyczne niewchodzące w skład aparatu państwa w pewnych warunkach powinny być traktowane jako osoby pełniące funkcje publiczne (por. E. Olejniczak-Szałowska, Prawo do informacji publicznej a prawo do prywatności osób pełniących funkcje publiczne w świetle orzecznictwa, CASUS 2015, nr 3 (77), s. 17). Odnosi się to w orzecznictwie NSA i SN np. do kontrahentów zawierających umowy z podmiotami publicznymi (por. wyroki NSA z: 12 lutego 2015 r., I OSK 759/14; 6 lutego 2015 r., I OSK 650/14; 4 lutego 2015 r., I OSK 531/14; 11 grudnia 2014 r., I OSK 213/14; wyrok SN z 8 listopada 2012 r., I CSK 190/12; odmiennie jednostkowy wyrok NSA z 25 kwietnia 2014 r., I OSK 2499/13), czy osób ubiegających się o miejsce w służbie publicznej (por. wyrok NSA z 12 czerwca 2014 r., I OSK 2488/13, Monitor Prawniczy 2015, nr 5), pozostają wszak one w związku materialnym, a nie formalnym z władzą publiczną i realizacją funkcji (zadań) publicznych.

Odwołać się również należy do wyroku NSA z 15 czerwca 2015 r. wydanego w sprawie o sygn. akt I OSK 3217/14 (LEX nr 2082609), w którym wskazano, że pojęcie "osoby pełniącej funkcję publiczną" ma na gruncie u.d.i.p. autonomiczne i szersze znaczenie niż w art. 115 § 13 i § 19 k.k. Użyte w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. pojęcie osoby pełniącej funkcję publiczną obejmuje bowiem każdą osobę, która ma wpływ na kształtowanie spraw publicznych w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p., tj. na sferę publiczną. Taka wykładnia odpowiada intencjom twórców u.d.i.p. oraz najpełniej urzeczywistnia dyrektywę konstytucyjną wynikającą z art. 61 ust. 1 Konstytucji RP. Orzecznictwo sądów administracyjnych wyraźnie skłania się za szeroką wykładnią pojęcia osoby pełniącej funkcję publiczną. Przyjmuje się w nim generalnie, że funkcja publiczna to funkcja związana z uprawnieniami i obowiązkami w zakresie realizacji zadań o znaczeniu publicznym (por. wyrok NSA z 28 marca 2018 r., I OSK 1526/16, wyrok NSA z 8 lipca 2015 r., I OSK 1530/14).

Właśnie takim zadaniem o znaczeniu publicznym jest realizowanie konstytucyjnego prawa do wykształcenia. Z art. 70 ust. 4 Konstytucji RP wynika bowiem, że władze publiczne zapewniają obywatelom powszechny i równy dostęp do wykształcenia, a zgodnie z art. 1 pkt 1 P.o. system oświaty, którego elementem są szkoły, zapewnia realizację prawa każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej do kształcenia się oraz prawa dzieci i młodzieży do wychowania i opieki. Wykonywanie powyższych zadań publicznych odbywa się przede wszystkim poprzez pracę nauczycieli, którzy korzystają - na mocy art. 63 ust. 1 u.KN - podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych na zasadach określonych w kodeksie karnym.

Sądy administracyjnie konsekwentnie wskazują, że nauczyciel jest osobą pełniącą funkcję publiczną, przy czym odnoszą to do nauczycieli wszystkich szczebli nauczania, w tym również nauczycieli szkół podstawowych, niezależnie od tego, że tylko niektórzy z nich są zobowiązani do składania oświadczeń majątkowych (por. wyrok NSA z 19 kwietnia 2011 r., I OSK 125/11, wyrok NSA z 10 kwietnia 2015 r., I OSK 1108/14, wyrok NSA z 12 października 2017 r., I OSK 537/17, wyrok WSA w Krakowie z 16 lutego 2016 r., II SA/Kr 1573/15, wyrok WSA w Gliwicach z 7 czerwca 2016 r., IV SAB/Gl 62/16, wyrok WSA w Warszawie z 23 listopada 2017 r., VII SAB/Wa 105/17, wyrok WSA w Szczecinie z 30 listopada 2016 r., II SAB/Łd 49/13, wyrok WSA w Łodzi z 5 lipca 2017 r., II SAB/Łd 49/13, wyrok WSA we Wrocławiu z 4 maja 2017 r., IV SA/Wr 20/17, dostępne na stronie https://orzeczenia.nsa.gov.pl).

W ocenie sądu za przyjęciem, że nauczyciel jest osobą pełniącą funkcję publiczną, przemawia także to, że zgodnie z art. 69 ust. 1 P.o. w szkole lub placówce zatrudniającej co najmniej 3 nauczycieli działa rada pedagogiczna, która jest kolegialnym organem szkoły lub placówki w zakresie realizacji jej statutowych zadań dotyczących kształcenia, wychowania i opieki. W myśl natomiast art. 69 ust. 3 P.o. skład rady pedagogicznej wchodzą: dyrektor szkoły lub placówki i wszyscy nauczyciele zatrudnieni w szkole lub placówce oraz pracownicy innych zakładów pracy pełniący funkcję instruktorów praktycznej nauki zawodu lub prowadzący pracę wychowawczą z młodocianymi pracownikami w placówkach zbiorowego zakwaterowania, dla których praca dydaktyczna i wychowawcza stanowi podstawowe zajęcie. Stosownie zaś do art. 70 ust. 1 P.o. do kompetencji stanowiących rady pedagogicznej należy:

1) zatwierdzanie planów pracy szkoły lub placówki po zaopiniowaniu przez radę szkoły lub placówki;

2) podejmowanie uchwał w sprawie wyników klasyfikacji i promocji uczniów;

3) podejmowanie uchwał w sprawie eksperymentów pedagogicznych w szkole lub placówce, po zaopiniowaniu ich projektów przez radę szkoły lub placówki oraz radę rodziców;

4) ustalanie organizacji doskonalenia zawodowego nauczycieli szkoły lub placówki;

5) podejmowanie uchwał w sprawach skreślenia z listy uczniów;

6) ustalanie sposobu wykorzystania wyników nadzoru pedagogicznego, w tym sprawowanego nad szkołą lub placówką przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny, w celu doskonalenia pracy szkoły lub placówki.

Ponadto zgodnie z art. 70 ust. 2 P.o. rada pedagogiczna opiniuje w szczególności: 1) organizację pracy szkoły lub placówki, w tym tygodniowy rozkład zajęć edukacyjnych, oraz organizację kwalifikacyjnych kursów zawodowych, jeżeli szkoła lub placówka takie kursy prowadzi; 2) projekt planu finansowego szkoły lub placówki; 3) wnioski dyrektora o przyznanie nauczycielom odznaczeń, nagród i innych wyróżnień; 4) propozycje dyrektora szkoły lub placówki w sprawach przydziału nauczycielom stałych prac i zajęć w ramach wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatkowo płatnych zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych.

Z kwestiach nieobjętych treścią art. 70 ust. 2 P.o. warto zwrócić uwagę na jeszcze inne kompetencje rady, obejmujące opiniowanie:

1) dopuszczenia do użytku w danej szkole programu wychowania przedszkolnego lub programu nauczania (art. 22a ust. 2 ustawy o systemie oświaty);

2) uchwalania szkolnych programów wychowawczo-profilaktycznych w szkołach, gdzie nie tworzy się rad rodziców (art. 84 ust. 4 w zw. z art. 26 P.o.);

3) spraw dotyczących powierzania stanowiska dyrektora szkoły (art. 63 ust. 12 P.o.) oraz obsady innych stanowisk kierowniczych w szkole (art. 64 ust. 1 i 3 P.o.);

4) aktu założycielskiego zespołu szkół (art. 91 ust. 5 P.o.);

5) spraw dotyczących stypendiów szkolnych (art.

90g ust. 7, 10 i 11 ustawy o systemie oświaty).

Wobec powyższych kompetencji rady pedagogicznej, której nauczyciel jest z mocy prawa członkiem, mimo, iż nie wydaje on żadnych decyzji, niewątpliwie w sposób istotny oddziałuje na sferę spraw publicznych w systemie oświaty, którego elementem są zgodnie z art. 2 pkt 2a P.o. szkoły podstawowe. Nie wykonuje zatem jedynie czynności usługowych, które nie mają bezpośredniego związku z merytorycznymi kompetencjami szkoły, a służą jedynie realizacji tych kompetencji. Pozwala to uznać nauczyciela szkoły za osobę wykonującą funkcję publiczną w rozumieniu art. 5 ust. 2 z d. 2 u.d.i.p.

Dlatego konieczne jest rozważenie, czy informacja o wynagrodzeniu osoby pełniącej funkcję publiczną, niezależnie od tego, że dotyka także prywatności osoby, ma związek z pełnieniem tej funkcji publicznej. Z pewnością takiego związku nie ma w odniesieniu do niektórych składników wynagrodzenia, wynikających ze statusu rodzinnego lub socjalnego pracownika (por. wyrok NSA z 18 lutego 2015 r., sygn. akt I OSK 695/14; wyrok NSA z 24 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 123/13, dostępne na stronie https://orzeczenia.nsa.gov.pl). Taki związek zachodzi natomiast w odniesieniu do wynagrodzenia zasadniczego osoby pełniącej funkcję publiczną oraz w odniesieniu do sposobu ustalenia tego wynagrodzenia. Wynagrodzenie to jest przecież rekompensatą za wykonywanie przez osobę pełniącą funkcję publiczną jej obowiązków służbowych. Wykonywanie obowiązków służbowych stanowi zaś pełnienie funkcji publicznej (por. wyrok NSA z 24 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 123/14; wyrok NSA z 14 maja 2014 r., sygn. akt I OSK 2561/13, dostępne na stronie https://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Podkreślić należy, że jakkolwiek wartość związana z transparentnością życia publicznego nie może prowadzić do całkowitego przekreślenia i zanegowania ochrony związanej z życiem prywatnych osób wykonujących funkcje publiczne, to osoby wykonujące funkcje publiczne z momentem ich podjęcia muszą zaakceptować szerszy zakres ingerencji w sferę ich prywatności, niż w wypadku innych osób (por. uzasadnienie ww. wyroku TK z 20 marca 2006 r., sygn. akt K 17/05, s. 4 i 14; Marek Safian "Prawo do prywatności i ochrona danych osobowych w społeczeństwie informatycznym", Państwo i Prawo 2002/6/s. 10).

Nie można też podzielić stanowiska orzekających w sprawie organów, że podstawą do odmowy udzielenia żądanej informacji są przepisy RODO, gdyż przepisy te nie wyłączają stosowania przepisów u.d.i.p. Powołane przez Dyrektora przepisy RODO dotyczą zbierania i przetwarzania danych osobowych osób fizycznych, a nie ich udostępniania w ramach dostępu do informacji publicznej. Te kwestie regulują bowiem przepisy u.d.i.p. Słusznie skarżący wskazywał w skardze na postanowienia art. 86 RODO, zgodnie z którymi - dane osobowe zawarte w dokumentach urzędowych, które posiada organ lub podmiot publiczny lub podmiot prywatny w celu wykonania zadania realizowanego w interesie publicznym, mogą zostać przez ten organ lub podmiot ujawnione zgodnie z prawem Unii Europejskiej lub prawem państwa członkowskiego, któremu podlegają ten organ lub podmiot, dla pogodzenia publicznego dostępu do dokumentów urzędowych z prawem do ochrony danych osobowych na mocy niniejszego rozporządzenia.

Powyższe potwierdza wprost możliwość udostępnienia danych osobowych zawartych w dokumentach urzędowych w trybie dostępu do informacji publicznej.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, Dyrektor uwzględni ocenę prawną zawartą w niniejszym orzeczeniu i w sytuacji niestwierdzenia innych przeszkód prawnych, niż wskazane w zaskarżonej decyzji, udzieli skarżącemu informacji publicznej w zakresie wynagrodzenia wraz z dodatkami za miesiąc marzec 2019 r., każdego nauczyciela (z podaniem imienia i nazwiska) zatrudnionego w szkole z podziałem na przedmiot nauczania, staż pracy, wymiar godzin pracy.

W konsekwencji sąd uznał, że organy z naruszeniem art. 5 ust. 2 zd. 2 u.d.i.p. odmówiły skarżącemu udostępnienia informacji zawartych w jego wniosku z 11 kwietnia 2019 r., co uzasadniło na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, dalej: p.p.s.a.) uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji (pkt 1 wyroku).

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku

z dnia 12 lutego 2020 r. II SA/Gd 555/19

2. Do decyzji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że:

1) odwołanie od decyzji rozpoznaje się w terminie 14 dni;

2) uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji zawiera także imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji.

Art. 17. 1. Do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej, o odmowie udostępnienia informacji oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio.

2. Wnioskodawca może wystąpić do podmiotu, o którym mowa w ust. 1, o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołania.

Art. 18. 1. Posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów są jawne i dostępne.

2. Posiedzenia kolegialnych organów pomocniczych organów, o których mowa w ust. 1, są jawne i dostępne, o ile stanowią tak przepisy ustaw albo akty wydane na ich podstawie lub gdy organ pomocniczy tak postanowi.

3. Organy, o których mowa w ust. 1 i 2, są obowiązane zapewnić lokalowe lub techniczne środki umożliwiające wykonywanie prawa, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3. W miarę potrzeby zapewnia się transmisję audiowizualną lub teleinformatyczną z posiedzeń organów, o których mowa w ust. 1.

4. Ograniczenie dostępu do posiedzeń organów, o których mowa w ust. 1 i 2, z przyczyn lokalowych lub technicznych nie może prowadzić do nieuzasadnionego zapewnienia dostępu tylko wybranym podmiotom.

Art. 19. Organy, o których mowa w art. 18 ust. 1 i 2, sporządzają i udostępniają protokoły lub stenogramy swoich obrad, chyba że sporządzą i udostępnią materiały audiowizualne lub teleinformatyczne rejestrujące w pełni te obrady.

Art. 20. Przepisy art. 18 i 19 stosuje się odpowiednio do pochodzących z powszechnych wyborów kolegialnych organów jednostek pomocniczych jednostek samorządu terytorialnego i ich kolegialnych organów pomocniczych.

Art. 21. Do skarg rozpatrywanych w postępowaniach o udostępnienie informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.), z tym że:

1) przekazanie akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi;

2) skargę rozpatruje się w terminie 30 dni od dnia otrzymania akt wraz z odpowiedzią na skargę.

Art. 22. (uchylony)

Art. 23. Kto, wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi, nie udostępnia informacji publicznej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2012 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Targu Wydział II Karny (…) po rozpoznaniu (…) sprawy z oskarżenia subsydiarnego (…) oskarżonej o to, że:

działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w okresie od dnia 5 czerwca 2009 r. do dnia 18 lipca 2011 r. wbrew ciążącemu na niej jako na Burmistrzu Miasta XXXXX–XXXXX obowiązkowi udostępnienia informacji publicznej, zawartej w rejestrze decyzji o ustaleniu warunków zabudowy, wydanych w okresie od dnia 2 października 2005 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. dla obszaru gminy uzdrowiskowej XXXXX–XXXXX, nie udostępniła informacji publicznej obejmującej oznaczenie ewidencyjne nieruchomości, dla których wydano decyzje w sprawie ustalenia warunków zabudowy

tj. o przestępstwo z art. 23 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. 2001 r. nr 112poz.1198 z późń. zm.)

I. Uznaje oskarżoną XXXXXXXXXXX za winną popełnienia czynu zarzucanego jej w subsydiarnym akcie oskarżenia, stanowiącego występek z art. 23 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. 2001 r. nr112 poz.1198 z późń. zm.) i za to na mocy powołanego przepisu ustawy wymierza jej karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 100 (sto) złotych każda, której wykonanie na mocy art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata,

II. Na mocy art. 72 § 1 pkt 8 kk zobowiązuję oskarżoną XXXXXXXXXXX do udzielenie informacji publicznej XXXXXXXXXXXXXXXX dotyczącej rejestru decyzji o ustaleniu warunków zabudowach wydanych w okresie od dnia 2 października 2005 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. obejmującej znaczenia ewidencyjne nieruchomości, dla których wydano decyzję w sprawie ustalenia warunków zabudowy;

III. Na zasadzie art. 628 kpk zasądza od oskarżonej XXXXXXXXXXX na rzecz oskarżyciela subsydiarnego XXXXXXXXXXXX kwotę 3.500 zł (trzy tysiące pięćset złotych) tytułem zwrotów kosztu zastępstwa adwokackiego;

IV. Na zasadzie art. 627 kpk zasądza od oskarżonej XXXXXXXXXXX na rzecz Skarbu Państwa kwotę 590 zł (pięćset dziewięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów sądowych, w tym 500zł (pięćset złotych) tytułem opłaty.

PWK

Dookoła edukacji...

Powitanie

Przydatne linki

niedziela, 12 grudnia 2021

Istotne zmiany w nadzorze pedagogicznym w roku szkolnym 2021/2022

wtorek, 2 listopada 2021

Dostęp do informacji publicznej

Wyrok NSA z dnia 10 listopada 2016 r. I OSK 1261/15

M. Jendra, Dostęp do informacji w świetle orzecznictwa sądowego, https://samorzad.infor.pl/temat_dnia/386310,2,Dostep-do-informacji-w-swietle-orzecznictwa-sadowego.html

Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 9 maja 2019 r. II SAB/Bk 26/19

Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 września 2019 r. IV SA/Po 834/19

Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 stycznia 2018 r. IV SA/Gl 1044/17

W. Klicki, RODO a informacja publiczna – brak jawności, „bo RODO”? https://panoptykon.org/jawnosc-a-rodo

W. Pakulniewicz, BIP placówki oświatowej - co powinien zawierać? https://www.portaloswiatowy.pl/analizy-i-interpretacje/bip-placowki-oswiatowej-co-powinien-zawierac-4498.html

Wyrok WSA w Krakowie z dnia 22 września 2017 r. II SAB/Kr 177/17

Brak posiadania przez organ informacji publicznej, której domaga się wnioskodawca.

Wyrok WSA w Łodzi z dnia 10 stycznia 2019 r. II SAB/Łd 166/18

Archiwum bloga

Współtwórcy

Łączna liczba wyświetleń